Klasowy pamiętnik: Nic w ogrodzie

poniedziałek, 17 grudnia 2018

Nic w ogrodzie

Poznaliśmy dzisiaj kolejne opowiadanie z książki Danuty Parlak pt. "Kapelusz Pani Wrony". Czytaliśmy wspólnie doskonaląc technikę głośnego czytania i umiejętność słuchania. Poznalśmy Nic, które przywędrowało do pewnego ogrodu i narobiło wiele zamieszania, bowiem wszystko, czego dotknęło znikało. Pewien szpak przechytrzył Nic. W programie Paint rysowaliśmy ilustracje do tego opowiadania.

Brak komentarzy:

Publikowanie komentarza

Miły Gościu! Witamy na naszym blogu. Zapraszamy do komentowania. Nie zapomnij się podpisać, jeśli nie masz konta w Google. Trudno wymieniać opinie, rozmawiać, dyskutować z anonimem. Dziękuję.

Jeszcze nie tak dawno głównym źródłem informacji była książka. Obecnie żyjemy w świecie nowoczesnych technologii. Książkę systematycznie wypiera telewizja i komputer. Dostarczają one rozrywki, nie wymagają żadnego wysiłku i skupienia, uogólniając- są łatwiejsze w odbiorze niż książki, bowiem nie wymagają żmudnych ćwiczeń.

Bardzo często słyszę narzekania rodziców, że dzieci nie chcą czytać, gdyż czytanie nie sprawia im przyjemności. Ponadto technika czytania u coraz większej liczby dzieci pozostawia wiele do życzenia. Mają również problem ze zrozumieniem czytanego tekstu. Dzieci, które nie czytają, operują bardzo ubogim słownictwem, a nawet posługują się skrótami. Wiadomo również, że czytanie nie tylko poszerza zakres słownictwa, ale przede wszystkim pobudza wyobraźnię. Między innymi, dlatego czytanie dzieci jest takie ważne.

Zastanawiałam się, co zrobić, aby zmotywować i zachęcić dzieci do nauki czytania. Tak narodził się pomysł prowadzenia bloga – sprytne połączenie zabawy z komputerem i tekstu pisanego. Dziecko chętniej będzie chciało czytać o własnej klasie, swoich kolegach, wreszcie o sobie samym, a to zmotywuje do ćwiczeń w czytaniu, tym samym podniesie poziom umiejętności czytania. Wszak trening czyni mistrza.

Na blogu będziemy prezentować relacje z ciekawych lekcji i wydarzeń, nasze projekty, przemyślenia i różne sytuacje dydaktyczno – wychowawcze. Będziemy chwalić się sukcesami, pokazując przy tym, jaka droga prowadzi do tych sukcesów. Pokażemy, czym się interesujemy, co lubimy robić, podzielimy się naszymi pasjami i pomysłami.

Narratorem naszego klasowego blaga jest pluszowa maskotka – Misiak. On, jako obserwator zewnętrzny będzie opowiadał o naszej klasie.

Dlaczego miś?

Dzieci lubią misie, a misie lubią dzieci. Miś ma być postacią łączącą dziecięcy świat zabawek, fikcji i fantastyki ze światem realnym i szkolną rzeczywistością. Miś stanie się dla dzieci swoistym przyjacielem, świadkiem sukcesów i porażek dziecięcych, powiernikiem i pocieszycielem. Poza tym, będzie go można zdjąć z półki i przytulić.

W drugiej i trzeciej klasie, mam nadzieję,że dzieci aktywnie włączą się do pisania naszego klasowego bloga, dzięki czemu rozpoczną naukę świadomej i aktywnej obecności w sieci oraz będą rozwijać kompetencje językowe i komunikacyjne. Nie zdając sobie sprawy, będą rozwijać się pisarsko, ćwiczyć umiejętności opowiadania, wyrażania własnych myśli oraz zaczną zwracać uwagę na ortografię. Kto wie? Może niektóre odkryją w sobie zdolności dziennikarskie lub pisarskie?

Klasowy blog jest również naszą klasową stroną, na której swój kącik znajdą także Rodzice i przyjaciele klasy. Utworzyłam strony, na których zamieściłam materiały, takie jak program nauczania, karty dzienniczka itp. Zamieszczać również będę teksty do treningu czytania oraz inne materiału edukacyjne, ciekawe artykuły itp.

Zachęcam Rodziców do aktywnego komentowania postów, a w późniejszym okresie do zachęcenia dzieci, aby samodzielnie zamieściły komentarz pod określonym postem.

Mam nadzieję,że wspólne blogowanie sprawi nam ogromną przyjemność, a jednocześnie ukaże, jaki ogrom pracy został włożony w edukację szkolną. Nasz blog będzie naszą kroniką, naszym pamiętnikiem, naszą, taką wirtualną książką.

Pozdrawiam serdecznie

Dorota Dankowska

Klasowy pamiętnik